Evin en aydınlık odasını seçti. Mutlaka güneşi görmeli, odanın içi aydınlık olmalıydı. Kuş seslerini duymalıydı. Ağaçları, yeşillikleri, hatta çiçekleri görmeliydi. İşte o zaman hayal ettiği resmi yapabilecekti.

Gökyüzüne baktı, masmavi, pırıl pırıldı. Güneş, ışınlarını dünyanın dört bir yanına gönderiyordu.

Hava henüz kirlenmemişti.

***

Bahçesindeki horozun ötmesini beklerdi. Günün ilk günaydını o horozun sesiydi. Arkasından kuşların cıvıltısına kulak verirdi. Ormanı düşlerdi. Ağaçların arasında koşarken, can dostlarıyla oynamak.

Can dostlarımız henüz katledilmemişti.

***

Bahçesinde bol bol çiçek olsun isterdi. Onların renklerinin, kokularının yaşamı güzelleştirdiğine inanırdı. Ve evinde mutlaka rengarenk çiçeklerle dolu bir vazo olsun istendi.

Toprak henüz kirlenmemişti.

***

Evinin hemen yanında bir dere aksın isterdi. Berrak, tertemiz ve içinde balıkları olan. Suyun akışını, sesini duymalıydı. Duygularının tertemiz, coşkulu, heyecanlı olduğunu hissederdi.

Su henüz kirlenmemişti.

***

Boyalarını, kâğıdını aldı. Penceresinin hemen yanında bulunan masasının üstünde RESMİ’ni çizmeye başladı. Annesi, babası, kardeşleri vardı. Gökyüzünde pırıl pırıl bir güneş, içinde horozların, can dostlarının bulunduğu, kuşların cıvıldadığı, derenin şırıl şırıl aktığı bahçede hepsinin yüzünde MUTLU gülümseme.

Çocukların hayalleri henüz kirlenmemişti.

ATİLLA GÖSTERİŞLİ